Waterbehandeling voor waterstofproductie

De hoeveelheid varieert afhankelijk van het rendement van uw elektrolyser, maar een goede vuistregel is rond de 200 L/u per MW elektrolysecapaciteit. Dit is exclusief water voor koeling.

Water bevat twee atomen waterstof en één zuurstofatoom. Omdat zuurstof 16 keer zwaarder is dan waterstof, neemt het het grootste deel van de massa in een watermolecuul in. 89% van de massa is zuurstof en 11% is waterstof. Dit betekent dat voor de productie van 1 kg waterstof 9 kg water nodig is. In werkelijkheid is er 10-13 kg water nodig vanwege verliezen en inefficiënties.

De kwaliteit hangt af van het type elektrolyse-apparatuur dat u gebruikt, alkaline of PEM, en van welke fabrikant de apparatuur wordt geleverd. Vanuit het oogpunt van geleidbaarheid kunnen waarden variëren van 0,056-5 µS/cm, maar veel bestanddelen beïnvloeden het elektrolyseproces, afhankelijk van de specifieke technologie die wordt gebruikt.

ASTM Type I, II, II en IV zijn een reeks internationale normen voor waterkwaliteit die vaak worden gebruikt om de waterkwaliteitsvereisten voor elektrolysers te beschrijven. Ze hebben betrekking op geleidbaarheid/weerstand, natrium, chloride, TOC en silica, maar in werkelijkheid zijn ze vaak onvoldoende om de waterkwaliteitsbehoeften van elektrolysers goed te beschrijven.

Zowel PEM als alkalische elektrolyse vereisen een suppletiewaterbehandeling. PEM vereist ook continu polijsten van het water zodra het de elektrolysecel is binnengekomen.

Of u EDI of gemengd bed moet gebruiken, hangt af van of u het nodig hebt voor het polijsten met make-upwater of het inwendig polijsten. Ook heeft EDI meestal een hogere CAPEX, maar kunt u regeneratie van afgewerkte harsen voorkomen.

De harskeuze is erg belangrijk om een stabiel elektrolyseproces te garanderen. Het gebruik van het verkeerde type hars kan leiden tot onomkeerbare schade aan uw elektrolysestapel.

Ja. Elke waterbron vraagt speciale aandacht voor specifieke bestanddelen in het water en je moet rekening houden met variaties in de inlaatwaterkwaliteit. In het algemeen kunnen we zeggen dat afvalwater speciale aandacht vereist voor voedingsstoffen en micro-organismen die biofouling kunnen veroorzaken, evenals de belasting van organische stoffen, terwijl zeewater aandacht vereist voor een hoge retentie van ionen.

De door elektrolyserfabrikanten opgegeven levensduur is volledig afhankelijk van de naleving van de waterkwaliteitseisen. Zelfs kleine hoeveelheden ongewenste ionen en moleculen in het water kunnen onomkeerbare schade aan de elektrolysers veroorzaken.

Meestal moeten we eerst het ruwe water in een staat brengen die vergelijkbaar is met die van drinkwater. Vanaf hier wordt het water het meest geconditioneerd om kalkaanslag te voorkomen, waarna een RO-proces wordt gebruikt om het grootste deel van de ionen, organische stoffen en colloïden te verwijderen. Ook voor het verwijderen van opgeloste gassen is een gericht proces nodig. Ten slotte kan een polijststap worden geïmplementeerd, afhankelijk van de specifieke behoeften van de elektrolyser.

Onze apparatuur bestrijkt het bereik van kleine installaties van 1-10 MW tot grootschalige GW-installaties.